Bruno Deneckere & Nils De Caster (B) Roots- Americana Loodscafé Aarschot (09-09-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Loodscafé (De Knoet) info band: Bruno Deneckere - Nils De Caster © Rootsville 2018

Ook hier aan de oevers van den 'Demer' in het beruchte en befaamde Loodscafé starten ze er met de clubconcerten dit jaar tamelijk vroeg mee. Misschien een speling van het lot dat Jokke en Bassie zo twee klasbakken konden strikken voor hun singer-songwriters corner. Feit is wel dat alle 'festivalitis' nog niet volledig uit ons wezen is verdwenen, maar alles voor de muziek hè!

Die twee 'klasbakken' zijn Bruno Deneckere en Nils De Caster. Twee 'stroppen' die veel, maar dan ook veel te weinig, naar hun kunnen worden gewaardeerd in dit kleine pokke landje. Een land waarbij de ministers elkaar de duvel aan doen en waarbij het aankopen van een veel te duur kleedje voor Eurovision dan hun bijdrage tot cultuur is. Veel liever dan de 'echte' artiesten te ondersteunen vinden ze dan maar extra belastingen uit voor clubs die 'live' muziek gelukkig blijven promoten. Uiteraard heeft dit niets te maken met het uitstekende concert dat we hier weerom mochten beleven maar is dit een louter gevolg van opgekropte frustratie door onze politiek. Dus, sorry Bruno en Nils, it's one of those days, so let's bring it on...

Als leeftijd- en stadgenoten stond het in de sterren geschreven dat beiden hun 'crossroads' elkaar zouden kruisen. Het resultaat is waanzinnig mooie Americana waarbij sommige van hun Amerikaanse collega's gewoonweg komen te verbleken. Ze werkten samen met talloze namen in onze Belgische muziekscène en we kennen uiteraard toch allemaal ' The Broken Circle Breakdown' en last but not least 'The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra' (album report) waar beide heren door hun familiale wortels zijn mee verbonden.

Eerder dit jaar kwam er van Bruno Deneckere het nieuwe album 'I Remember The Day' (album report) op de markt en werd daarop bijgestaan door zijn eeuwige compagnon Nils De Caster. Een vooravond op een Indian Summer aanvoelende zondag met twee Ghentse compadres wat kan er dan nog fout gaan...een injectie van Export misschien?

Na een eerste korte intro maken we hier al dadelijk kennis met de gesmaakte droge Genste humor van beiden maar ondervinden ze dat we op het gebied van dit aspect ze hier in Aarschot ook wel op enkele wakkeren zielen kunnen rekenen. Hun eerste echte nummer is dan 'Second Kiss' en zo maken we al meteen kennis met werk van het recente album. Ook 'Waiting For You' en 'Lost in The Shuffle' komen uit het fantastische 'I Remember The Day' en weten beiden elkaar vocaal af te wisselen. Genieten is ook het gemak waarmee Nils instrumenten als een mandoline, een viool of een lap steel komt af te wisselen. Zelfs de lokale meesterlijke fingerpickin' Flor Colebunders wordt er even stil van ;-).

Ook het prachtig 'Blue Skies over Nashville' mag en kan niet ontbreken op een intiem concert als dit, al krijgen beiden hier enige hulp uit het publiek om het nummer te beëindigen, 1,2,3,4 en gedaan. Terug naar de 'lap steel' en met 'A Change is Gonna Come' ontstaat er naast een onnoemelijk respect voor Bruno en Nils ook een zekere vorm van 'kiekebisj'. De 'Grand Cru' van onze hedendaagse singer-songwriters aan de boorden van de 'Demer'. Volgt er nog een 'bawdly bluesje' over een pony en met 'Were Are The Smoky Bars?' slaan ze eerlijk gezegd toch de nagel op de kop maar is dit helaas ook het einde ven set 1.

Ondertussen heeft de zotte morgen bij beiden plaats gemaakt voor een heerlijke vooravond op een warme zondag en starten beiden onder de tonen van de mandoline terug met een stukje oerdegelijke Vlaamse 'bluegrass'. Even mijn veste uitdoen moet Bruno gedacht hebben en zo was iedereen hier klaar voor een stukje entertainment pur sang en keelde de ganse kroeg hier mee op de Chuck Berry gespeende rock 'n roll met 'easy to dance, easy to sing-a-long, it must be rock 'n roll!

Bij country gerelateerde nummers is er altijd wel eentje over een trein en dus ook bij 'Bruno Deneckere en Nils De Caster' met 'I Missed That Train Again'. Fe fans hier aanwezig hadden reeds lang hun trein laten passeren om verder te genieten wat beiden hier kwamen te brengen. Nog een 'gyspsy tristique' en nog drie nummers te gaan. Ook het eerste van deze drie was voorbij zonder we het beseften en moet Bruno toch niet al te lang hebben wakker gelegen van de lyrics...I Sing a Song, It Ain't Very Long :-). Als kers op de taart kregen we nog een nummer, met credits aan Edward Rieleman, uit het album van de 'Rielemans Family' en zo konden we ons gaan opmaken voor de bissers aka 'Set 3'.

Met een ode aan de pas overleden Burt Reynolds kregen we nog een lekker luisterend country'ke en het allerlaatste ging over een prostituee. We gaan hier nu geen ouwe hoeren uit de kast halen en vinden we helaas geen plaats om een 'square dance' in te zetten. Wat wel onder een goed gesternte was ingezet hier in het 'Loodscafé', was het seizoen 2018-2019. Hell Yeah!!! Nu enkel nog die hinderende eretribunes :-( wegwerken en dan werpen we verder met bloempotten. Also sprach Zarathustra...